Η ανάρτηση από την Τράπεζα της
Ελλάδος των υποψηφίων που θα λάβουν μέρος στις εξετάσεις της 16ης
Φεβρουαρίου 2014 για την απόκτηση Πιστοποιητικού Γνώσεων επιπέδου Γ
(Μεσίτες Ασφαλίσεων) μου δίνει την ευκαιρία να επαναφέρω στο προσκήνιο
ένα θέμα που θεωρώ αρκετά σημαντικό.
Πως χρησιμοποιείται η άδεια του Μεσίτη Ασφαλίσεων στη χώρα μας;
Ας ξεκινήσουμε από τους αριθμούς. Ο Σύνδεσμος Ελλήνων Μεσιτών Ασφαλίσεων (ΣΕΜΑ) έχει 68 μέλη, φυσικά ή νομικά πρόσωπα. Παράλληλα, γνωρίζουμε επίσης ότι την άδεια του Μεσίτη Ασφαλίσεων την κατέχουν πολλές ακόμα δεκάδες άτομα (εκατοντάδες θα έλεγα), από τα οποία, άλλα δραστηριοποιούνται στην αγορά και άλλα… την έχουν κορνιζώσει! Σήμερα, σύμφωνα με τους πίνακες των υποψηφίων της ΤτΕ, άλλα εκατόν τριάντα πέντε (153) άτομα επιθυμούν να αποκτήσουν την άδεια του Μεσίτη Ασφαλίσεων. Είναι δυνατόν; Για ποιόν λόγο και με ποια προοπτική;
Καταρχήν, σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, η ιδιότητα του Μεσίτη Ασφαλίσεων είναι ασυμβίβαστη με την ιδιότητα του Ασφαλιστικού Πράκτορα, με την ιδιότητα του Συνδεδεμένου Ασφαλιστικού Διαμεσολαβητή, καθώς και με την ιδιότητα του Γενικού Διευθυντή ή Διευθυντή ή Εκπροσώπου Ασφαλιστικής Επιχείρησης. Ουσιαστικά, είναι ασυμβίβαστη (κατά τη γνώμη μου) και με τις ιδιότητες του Ασφαλιστικού Συμβούλου και του Συντονιστή Ασφαλιστικών Συμβούλων, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Συνεπώς, αυτός που δίνει εξετάσεις για Μεσίτης, έχει σκοπό να λειτουργήσει ως Μεσίτης. Είναι έτσι όμως;
Πόσους Μεσίτες χωράει η αγορά μας; Ελάχιστους! Πόσοι Μεσίτες είναι πραγματικοί Μεσίτες με το γράμμα (και την ουσία) του νόμου; Με αυστηρότητα, θα απαντούσα ότι ο αριθμός είναι μονοψήφιος, αλλά επειδή πάντα πρέπει να υπολογίζουμε και τα περιθώρια του λάθος, απαντώ; Κάτω από 20. Και όλοι οι υπόλοιποι;
Όλοι οι υπόλοιποι χωρίζονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες: α) αυτοί που για προσωπικό τους λόγο (φιλομάθεια, ενδιαφέρον, περιέργεια, ικανοποίηση κ.λπ.) αποφάσισαν ότι θέλουν να μελετήσουν και να αποκτήσουν το Πιστοποιητικό Γ που αφορά στους Μεσίτες και β) αυτοί που θεωρούν ότι ο Μεσίτης έχει ένα διαφορετικό κύρος στην αγορά και συνεπώς θέλουν να εξακολουθήσουν να λειτουργούν ως Πράκτορες ή Ασφαλιστικοί Σύμβουλοι με το κύρος του Μεσίτη. Προσωπικά, δεν βλέπω άλλη κατηγορία και ξέρω ότι με την τοποθέτησή μου αυτή θα στεναχωρήσω καλούς φίλους.
Κι΄όμως, πως είναι δυνατόν να λειτουργεί ως Μεσίτης Ασφαλίσεων, είτε έχει ένα είτε δέκα εκατομμύρια ευρώ παραγωγή, όταν το 90% του χαρτοφυλακίου του είναι retail; Πως είναι δυνατόν να προωθούν προγράμματα Ασφαλιστικών Επιχειρήσεων, αντί να αναζητούν ασφαλιστικά προγράμματα για τους Πελάτες τους; Πως είναι δυνατόν να έχουν συμβάσεις συνεργασίας με τις Ασφαλιστικές Επιχειρήσεις με προσυμφωνημένα ποσοστά προμηθειών, αντί να συμφωνούν τις προμήθειες ανά εργασία, κατά την έκδοση της προσφοράς; Πως είναι δυνατόν να συνεργάζονται με Ασφαλιστικούς Πράκτορες για την προώθηση προγραμμάτων Ασφαλιστικών Επιχειρήσεων;
Ακόμα και στην Πράξη 31/30-9-2013 της ΤτΕ στο άρθρο 8, παρ. 2 αναφέρεται ότι: “Ειδικά οι συμβάσεις πρακτόρευσης και οι γνωστοποιήσεις για την τυχόν λύση αυτών αποστέλλονται με ηλεκτρονικά μέσα στην Τράπεζα της Ελλάδος, στο πλαίσιο του άρθρου 4 Ν. 1569/1985…. ”, ενώ δεν ζητά να αποστέλλονται οι συμβάσεις των Μεσιτών, όπως δεν ζητούσε και ο ν. 1569/1985. Τυχαίο; Όχι φυσικά, αφού ο Μεσίτης Ασφαλίσεων δεν δεσμεύεται από συμβάσεις!
Πριν από 2-3 δεκαετίες, υπήρχε ακόμα η κλιμάκωση των προμηθειών που οι περισσότερες εταιρείες ακολουθούσαν: Ασφαλιστικός Σύμβουλος, Πράκτορας, Μεσίτης. Εδώ και πολλά χρόνια, όπως όλοι γνωρίζουμε δεν ισχύει. Οι εταιρείες δεν βλέπουν την ιδιότητα του διαμεσολαβητή, αλλά το ύψος του χαρτοφυλακίου του, τη σύνθεση ή τις προοπτικές και οι προμήθειες είναι ελεύθερα διαπραγματεύσιμες. Συνεπώς, η απόκτηση της άδειας και η λειτουργία ενός διαμεσολαβητή ως Μεσίτη, δεν γίνεται για προμηθειακούς λόγους. Αν υπάρχουν άλλοι λόγοι (π.χ. φορολογικοί, αφού ο Μεσίτης έχει διαφορετικό κωδικό επαγγέλματος) είναι κατανοητοί. Η ουσία όμως παραμένει, ο Πράκτορας και ο Μεσίτης κάνουν την ίδια δουλειά ή όχι; Αν ναι, γιατί προβλέπει δύο διαφορετικές κατηγορίες ο νόμος, με διαφορετικά δικαιώματα και υποχρεώσεις, με διαφορετικά ασυμβίβαστα; Και αν όχι, τότε τι συμβαίνει στην ελληνική ασφαλιστική αγορά; Μακάρι να άνοιγε ένας δημόσιος διάλογος για το θέμα αυτό.
ΥΓ
Υπάρχει όμως και κάτι χειρότερο. Κάποιοι Πράκτορες (μικροπράκτορες θα έλεγα) με άδεια Μεσίτη, χρησιμοποιούν προς τους Πελάτες τους το εξής επιχείρημα: “Εγώ είμαι Μεσίτης, σύμφωνα με το νόμο εκπροσωπώ τα δικά σου συμφέροντα, όχι των εταιρειών. Αντίθετα, οι Πράκτορες εκπροσωπούν τα συμφέροντα των εταιρειών. Συνεπώς, είσαι πιο εξασφαλισμένος αν ασφαλιστείς σε μένα!” Και λειτουργούν βέβαια, ως κλασσικοί Πράκτορες με τις συμβάσεις τους και τις εταιρείες τους!
Πως χρησιμοποιείται η άδεια του Μεσίτη Ασφαλίσεων στη χώρα μας;
Ας ξεκινήσουμε από τους αριθμούς. Ο Σύνδεσμος Ελλήνων Μεσιτών Ασφαλίσεων (ΣΕΜΑ) έχει 68 μέλη, φυσικά ή νομικά πρόσωπα. Παράλληλα, γνωρίζουμε επίσης ότι την άδεια του Μεσίτη Ασφαλίσεων την κατέχουν πολλές ακόμα δεκάδες άτομα (εκατοντάδες θα έλεγα), από τα οποία, άλλα δραστηριοποιούνται στην αγορά και άλλα… την έχουν κορνιζώσει! Σήμερα, σύμφωνα με τους πίνακες των υποψηφίων της ΤτΕ, άλλα εκατόν τριάντα πέντε (153) άτομα επιθυμούν να αποκτήσουν την άδεια του Μεσίτη Ασφαλίσεων. Είναι δυνατόν; Για ποιόν λόγο και με ποια προοπτική;
Καταρχήν, σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, η ιδιότητα του Μεσίτη Ασφαλίσεων είναι ασυμβίβαστη με την ιδιότητα του Ασφαλιστικού Πράκτορα, με την ιδιότητα του Συνδεδεμένου Ασφαλιστικού Διαμεσολαβητή, καθώς και με την ιδιότητα του Γενικού Διευθυντή ή Διευθυντή ή Εκπροσώπου Ασφαλιστικής Επιχείρησης. Ουσιαστικά, είναι ασυμβίβαστη (κατά τη γνώμη μου) και με τις ιδιότητες του Ασφαλιστικού Συμβούλου και του Συντονιστή Ασφαλιστικών Συμβούλων, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Συνεπώς, αυτός που δίνει εξετάσεις για Μεσίτης, έχει σκοπό να λειτουργήσει ως Μεσίτης. Είναι έτσι όμως;
Πόσους Μεσίτες χωράει η αγορά μας; Ελάχιστους! Πόσοι Μεσίτες είναι πραγματικοί Μεσίτες με το γράμμα (και την ουσία) του νόμου; Με αυστηρότητα, θα απαντούσα ότι ο αριθμός είναι μονοψήφιος, αλλά επειδή πάντα πρέπει να υπολογίζουμε και τα περιθώρια του λάθος, απαντώ; Κάτω από 20. Και όλοι οι υπόλοιποι;
Όλοι οι υπόλοιποι χωρίζονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες: α) αυτοί που για προσωπικό τους λόγο (φιλομάθεια, ενδιαφέρον, περιέργεια, ικανοποίηση κ.λπ.) αποφάσισαν ότι θέλουν να μελετήσουν και να αποκτήσουν το Πιστοποιητικό Γ που αφορά στους Μεσίτες και β) αυτοί που θεωρούν ότι ο Μεσίτης έχει ένα διαφορετικό κύρος στην αγορά και συνεπώς θέλουν να εξακολουθήσουν να λειτουργούν ως Πράκτορες ή Ασφαλιστικοί Σύμβουλοι με το κύρος του Μεσίτη. Προσωπικά, δεν βλέπω άλλη κατηγορία και ξέρω ότι με την τοποθέτησή μου αυτή θα στεναχωρήσω καλούς φίλους.
Κι΄όμως, πως είναι δυνατόν να λειτουργεί ως Μεσίτης Ασφαλίσεων, είτε έχει ένα είτε δέκα εκατομμύρια ευρώ παραγωγή, όταν το 90% του χαρτοφυλακίου του είναι retail; Πως είναι δυνατόν να προωθούν προγράμματα Ασφαλιστικών Επιχειρήσεων, αντί να αναζητούν ασφαλιστικά προγράμματα για τους Πελάτες τους; Πως είναι δυνατόν να έχουν συμβάσεις συνεργασίας με τις Ασφαλιστικές Επιχειρήσεις με προσυμφωνημένα ποσοστά προμηθειών, αντί να συμφωνούν τις προμήθειες ανά εργασία, κατά την έκδοση της προσφοράς; Πως είναι δυνατόν να συνεργάζονται με Ασφαλιστικούς Πράκτορες για την προώθηση προγραμμάτων Ασφαλιστικών Επιχειρήσεων;
Ακόμα και στην Πράξη 31/30-9-2013 της ΤτΕ στο άρθρο 8, παρ. 2 αναφέρεται ότι: “Ειδικά οι συμβάσεις πρακτόρευσης και οι γνωστοποιήσεις για την τυχόν λύση αυτών αποστέλλονται με ηλεκτρονικά μέσα στην Τράπεζα της Ελλάδος, στο πλαίσιο του άρθρου 4 Ν. 1569/1985…. ”, ενώ δεν ζητά να αποστέλλονται οι συμβάσεις των Μεσιτών, όπως δεν ζητούσε και ο ν. 1569/1985. Τυχαίο; Όχι φυσικά, αφού ο Μεσίτης Ασφαλίσεων δεν δεσμεύεται από συμβάσεις!
Πριν από 2-3 δεκαετίες, υπήρχε ακόμα η κλιμάκωση των προμηθειών που οι περισσότερες εταιρείες ακολουθούσαν: Ασφαλιστικός Σύμβουλος, Πράκτορας, Μεσίτης. Εδώ και πολλά χρόνια, όπως όλοι γνωρίζουμε δεν ισχύει. Οι εταιρείες δεν βλέπουν την ιδιότητα του διαμεσολαβητή, αλλά το ύψος του χαρτοφυλακίου του, τη σύνθεση ή τις προοπτικές και οι προμήθειες είναι ελεύθερα διαπραγματεύσιμες. Συνεπώς, η απόκτηση της άδειας και η λειτουργία ενός διαμεσολαβητή ως Μεσίτη, δεν γίνεται για προμηθειακούς λόγους. Αν υπάρχουν άλλοι λόγοι (π.χ. φορολογικοί, αφού ο Μεσίτης έχει διαφορετικό κωδικό επαγγέλματος) είναι κατανοητοί. Η ουσία όμως παραμένει, ο Πράκτορας και ο Μεσίτης κάνουν την ίδια δουλειά ή όχι; Αν ναι, γιατί προβλέπει δύο διαφορετικές κατηγορίες ο νόμος, με διαφορετικά δικαιώματα και υποχρεώσεις, με διαφορετικά ασυμβίβαστα; Και αν όχι, τότε τι συμβαίνει στην ελληνική ασφαλιστική αγορά; Μακάρι να άνοιγε ένας δημόσιος διάλογος για το θέμα αυτό.
ΥΓ
Υπάρχει όμως και κάτι χειρότερο. Κάποιοι Πράκτορες (μικροπράκτορες θα έλεγα) με άδεια Μεσίτη, χρησιμοποιούν προς τους Πελάτες τους το εξής επιχείρημα: “Εγώ είμαι Μεσίτης, σύμφωνα με το νόμο εκπροσωπώ τα δικά σου συμφέροντα, όχι των εταιρειών. Αντίθετα, οι Πράκτορες εκπροσωπούν τα συμφέροντα των εταιρειών. Συνεπώς, είσαι πιο εξασφαλισμένος αν ασφαλιστείς σε μένα!” Και λειτουργούν βέβαια, ως κλασσικοί Πράκτορες με τις συμβάσεις τους και τις εταιρείες τους!